بررسی اهمیت روش‌های تشخیص آزمایشگاهی استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A در مقایسه با یافته‌های بالینی در تشخیص گلودرد استرپتوکوکی و درمان‌های آنتی‎باکتریال غیرضروری

زمینه: استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A به‌عنوان مهم‌ترین پاتوژن باکتریال مطرح در فارنژیت‌ها می‌باشد. این بیماری هرچند در همه گروه‌های سنی دیده می‌شود، ولی از شایع‌ترین عفونت‌های باکتریایی در کودکان است. متأسفانه هنوز در گلو درد استرپتوکوکی تشخیص افراطی (Over Diagnosis) وجود دارد، که این امر موجب تجویز غیرمنطقی آنتی-بیوتیک‌ها می‌شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان فراوانی استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A در افراد دچار گلو درد مراجعه‌کننده به درمانگاه عفونی و اورژانس بیمارستان دانشگاهی فرشچیان همدان بوده است. مواد و روش‌ها: برای برآورد نقش یافته‌های بالینی در تشخیص گلودرد استرپتوکوکی، از 100 بیمار بدون محدودیت سنی (با میانگین سنی 86/29 ± 96/32 سال) که با شکایت گلودرد به درمانگاه عفونی و اورژانس بیمارستان دانشگاهی فرشچیان همدان مراجعه نموده و قبل از دریافت آنتی‌بیوتیک با استفاده از سواب استریل از حلق نمونه‌برداری شدند. برای جداسازی و شناسایی استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A روش‌های استاندارد باکتری‌شناسی استفاده شد. آنالیز داده‌ها با نرم‌افزار SPSS (SPSS Inc, chicago IL) ویرایش 15 انجام پذیرفت. یافته‌ها: فراوانی استرپتوکوک گروه A برابر 3 درصد به‌دست آمد. از لحاظ بالینی همه بیماران دچار گلودرد بودند. اگزودا در 39 درصد، آدنوپاتی گردنی در 8 درصد و تب در 78 درصد بیماران مراجعه‌کننده دیده شد. از بیمارانی که اگزودا در گلو داشتند فقط 3 نفر استرپتوکوک گروه A داشتند (7/7 درصد). هزینه درمان آنتی‌باکتریال غیرضروری برای هر فرد دارای کشت گلوی منفی به‌طور متوسط مبلغی معادل 32160 ریال برآورد شد. نتیجه‌گیری: فراوانی پایین استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A در میان بیمارانی که با تشخیص گلودرد استرپتوکوکی تحت درمان آنتی‎باکتریال قرار گرفته‌اند، نشان می‌دهد که تشخیص براساس صرفاًٌ علائم بالینی منفرد به‌تنهایی قابل اعتماد نمی‌باشد و بهتر است از تست‌های تشخیصی سریع آنتی‌ژن، در تشخیص فارنژیت استرپتوکوک گروه A استفاده نمود. جهت درمان نیز از تجویز همزمان انواع آنتی‌بیوتیک‌ها خودداری و صرفاًٌ براساس پروتکل‌های پیشنهاد شده از سوی منابع و مراکز علمی معتبر در این زمینه اقدام شود.